اگر ...اگر دروغ رنگ داشت؛
هر
روز شاید،
ده ها رنگین کمان، در دهان ما نطفه می بست،
و بیرنگی،
کمیاب ترین چیزها بود.اگر شکستن قلب و غرور، صدا داشت؛
عاشقان،
سکوت شب را ویران میکردند.اگر به راستی،
خواستن، توانستن بود؛
محال نبود وصال!
وعاشقان که همیشه خواهانند،
همیشه
می توانستند تنها نباشند.اگر گناه وزن داشت؛
هیچ
کس را توان آن نبود که قدمی بردارد،
خیلی ها از کوله بار سنگین خویش
ناله میکردند،
و من شاید؛ کمر شکسته ترین بودم.اگر
غرور نبود؛
چشمهایمان به جای لبهایمان سخن نمیگفتند،
و ما کلام محبت
را در میان نگاههای گهگاهمان،
جستجو نمی کردیم.اگر
دیوار نبود، نزدیک تر بودیم؛
با اولین خمیازه به خواب می رفتیم،
و هر
عادت مکرر را در میان ۲۴ زندان،
حبس نمی کردیم.اگر
خواب حقیقت داشت؛
همیشه خواب بودیم.
هیچ رنجی، بدون گنج نبود؛
ولی
گنج ها شاید،
بدون رنج بودند.اگر همه ثروت داشتند؛
دل
ها، سکه ها را بیش از خدا نمی پرستیدند.
و یک نفر در کنار خیابان خواب
گندم نمی دید؛
تا دیگران از سر جوانمردی،
بی
ارزش ترین سکه هاشان را نثار او کنند.
اما بی گمان، صفا و سادگی می مرد،اگر همه ثروت داشتند.
به راستی خداوند، کدامیک را می پذیرفت؟
بشر یک بودن است و «انسان » یک شدن.
ای ازادی قامت بلند و ازاد تو مناره زیبای معبد من است
شدید ترین نوع استبداد از افراطی ترین نوع ازادی پدید می اید
افتخار من اینه که جمله ای میگم که بقیه همونو بصورت کتاب در میارند
خدایا تو بزرگی و من کوچک
این چه رسمی است
که تو من کوچک را فراموش نمیکنی
و من تو بزرگ را از یاد میبرم
تو دوستش نمی داری ... اما کسی که تو دوستش داری و او هم تو را دوست دارد ... به رسم و آئین هرگز
به هم نمی رسند ... و این رنج است ...
وقتی که دیگر نبود
من به بودنش نیازمند شدم
وقتی که دیگر رفت
من به انتظار آمدنش نشستم
وقتی که دیگر نمیتوانست مرا دوست بدارد
من او را دوست داشتم
وقتی که او تمام کرد
من شروع کردم
وقتی که او تمام شد
من آغاز کردمچه سخت است تنها متولد شدن
مثل تنها زندگی کردن است
مثل تنها مردن